brei even een sjaal

Toen het twee weken geleden zo koud was werd er hier in huis heel veel geruzied. Waarom? Nou jongste zoon was zijn sjaal kwijt en moest het doen met zo`n kort gevalletje die net èèn keer om zijn nek paste en dan niet geknoopt kon worden. Nu moet hij elke ochtend om zes uur naar buiten om de plaatselijke krant bij 68 mensen op de mat te laten vallen, en dan was het echt heel erg koud. Dus pakte hij zich stevig in: pyamabroek onder de kleren, muts, handschoenen en de sjaal van oudste zoon (een hele lange gebreid door zijn nu inmiddels ex schoonmoeder) die sjaal kon wel drie keer om zijn nek, lekker warm toch?
Maar oudste zoon vond dat natuurlijk niet goed, zeker niet toen hij zelf om zeven uur `s ochtends bij zijn werk moest beginnen en de sjaal nergens kon vinden en bij vertrek zijn broertje bij de voordeur tegen kwam met zijn sjaal om. Laten we zeggen dat het die ochtend niet zo`n gezellig begin was van de dag.
Dus moeders mocht een sjaal breien, liever vandaag klaar dan morgen. Met de wensen recht breien, lang en in de kleuren van zijn jas. Nou ik heb het geweten, als ik even wat anders deed kreeg ik te horen:"moet jij niet breien?" Hij heeft er gelukkig nog een paar dagen gebruik van kunnen maken toen het `s morgens koud was, nu ligt hij weer eens op een hoopje, maar het wordt weer kouder dus zal de sjaal nog wel zijn dienst bewijzen tot ook deze sjaal opeens pootjes blijkt te krijgen, want de illusie dat mijn zoon op zijn spullen let heb ik helaas al een tijdje geleden opgegeven.
Ach dan breien we er nog maar weer èèn.